Volledig jezelf zijn op het werk met duidelijke grenzen. Van onzekerheid naar zelfvertrouwen. Het realiseren van je verlangens, dromen en ambities.
We denken geregeld, nou ja hebben de neiging om te denken dat we de hele wereld kunnen of willen redden. We willen ook graag alle problemen van anderen oplossen. We willen ons steentje bijdragen ♥. Tegelijkertijd hebben we een drukke baan, een gezin, een vol sociaal leven, lopen tegen eigen problemen aan en willen meekomen in het leven. Daarnaast doen we moeite om er tip top uit te zien, blijven aardig en sociaal, zijn meelevend en staan klaar voor iedereen. We denken dat deze inzet helemaal vanzelf moet gaan. Dat er niets tegenover hoeft te staan. Dat we net als onze ouders, familie, vrienden en collega’s die hetzelfde gedrag vertonen, dit eindeloos kunnen herhalen. Zonder rekening te houden met wat ons lichaam en onze geest nodig heeft. Stel deze vraag eens aan jezelf: 'gaat alles mij moeiteloos af of is er opgebouwde spanning merkbaar?'
Ben jij die sociale, aardige, invoelende en bereidwillige vrouw?
De meesten van ons zijn als vrouw van meet af aan geconditioneerd om sociaal, aardig, invoelend en bereidwillig te zijn. Op zich niets mis mee denk je. Dat zijn toch aardige eigenschappen waar je graag mee wordt geassocieerd. Zeker! Als er ook ruimte is om nee te zeggen als je dochter met haar vriend wil komen eten? Terwijl jij eigenlijk liever een rustige avond wil. Want jij bent degene die meestal kookt (en de boodschappen doet). En het is als tegenwicht voor je zachte en invoelende kant ook goed als je jezelf ook toestaat om duidelijk te maken hoe jij je voelt, als je partner je dochter met vriend gewoon wel uitnodigt. Dat je heus niet altijd hoeft af te stemmen op een ander. Je mag ook uitgaan van wat jij voelt. Dus afstemmen op je eigen gedachten, gevoelens. En dan van daaruit een keuze maakt. Hoe zit dat bij jou?
Als je moeite hebt om te zeggen waar het op staat
Is de balans zoek? Kies je vaak voor de veilige en vertrouwde weg? Word je onzeker en voel je je niet comfortabel als je kiest voor jezelf? Ik zie dat als een verarming van je menselijke vocabulaire (de volheid van je innerlijke ervaringen) waar naar mijn idee alle emoties en stemmingen een plek mogen krijgen. Ik sta volledig aan jouw kant. Ik gun je de vrijheid om meer te mogen leven vanuit jouw ideeën en keuzes. Het is net zoiets als het hebben van een rijke woordenschat. Dit is geen pocherig gedrag is om over op te scheppen, maar schept juist een rijke innerlijke wereld. Ik heb eens gelezen dat hoe rijker een taal is, des te genuanceerder men zich uit kan spreken. Het is positief om je (innerlijke) wereld te kunnen duiden en daar duidelijke woorden voor te gebruiken. Nederland kwam trouwens niet zo positief uit het onderzoek ;).
Heb jij ruimte voor sterke emoties zoals boosheid?
Stel je een wereld voor waar plaats is voor boosheid (of andere sterk gevoelde emoties). Waar je woorden formuleert die voortvloeien uit je innerlijke gesteldheid. Zoals uitingen die een duidelijke boodschap afgeven op momenten dat men bijvoorbeeld over je grenzen gaat. In diezelfde innerlijke wereld is ook voeling met subtiele stemmingen. Dan vorm je gedachten met precies de juiste lading. Het gaat dus om de nuance. Ik hoop dat mijn woorden helder overkomen?
Vrouwen doen de verkeerde dingen, eenvoudigweg omdat ze door de bomen het bos niet meer zien.Weet jij hoe je de onrust die je voelt en opbouwt in je lichaam, weer kan kwijtraken?
Wat heb je aan het voelen van subtiele stemmingen?
Als je regelmatig overkookt van boosheid of irritatie, reageer je anders op de persoon die dat voor jouw gevoel veroorzaakt. Zeker als je het gevoel inslikt. Want je wil de confrontatie niet aangaan. Of het zit je zo hoog, dat je dingen zegt waar je later spijt van krijgt. Waar komt dat toch vandaan? Waarom ben jij vaak zo boos en geïrriteert van binnen? Waarom laat je het zo hoog oplopen? Zou het niet fijn zijn om je wat rustiger te voelen? Als je je wat meer ontspannen voelt, kun je ook wat meer afstand nemen. Het is een keuze om jezelf elke keer mee te laten slepen in je emoties. Dat lijkt misschien onwaar. Zeker als jij het idee hebt dat je niet wordt begrepen. Dat mensen geen rekening met je houden. Toch heb je de keuze...
Weet jij hoe je onrust weer kan kwijtraken?
Draag jij zo’n rijk innerlijk vocabulaire met je mee waar je net over las? Begrijp je de eigen lichaamstaal? Kun je vanaf een afstandje jezelf observeren? Is er ruimte en tijd om te verstillen en de blik naar binnen te richten? Ik merk in mijn omgeving dat veel vrouwen hier moeite mee hebben. Ik merk dat zij verkeert omgaan met signalen van onrust. In plaats van het lichaam te laten spreken en gevolg te geven aan wat zich dan aandient, wordt veel in het hoofd geanalyseerd en rationeel verwerkt. Alle onrust die merkbaar is in het lichaam wordt diep weggestopt. Vrouwen doen de verkeerde dingen, eenvoudigweg omdat je door de bomen het bos niet meer ziet. Weet jij hoe je de onrust die je voelt en opbouwt in je lichaam, weer kan kwijtraken?
Uitdagende omstandigheden voor opgroeiende kinderen
Even voor de duidelijkheid: patronen van onrust vormen zich op jonge leeftijd. Zoals regelmatig terugkerende ruzies tussen ouders, wat kinderen een heel onveilig gevoel geeft. Als ouders onvoldoende rekening houden met hun kinderen, ontstaat bij het kind het besef dat zij niet belangrijk genoeg zijn om rekening mee te houden. Op die momenten zijn er allerlei emoties en gevoelens bij het kind voelbaar. Angst, verdriet, boosheid, eenzaamheid, somberheid, zorgen... Het is heel verwarrend voor een kind om hiermee om te gaan. Komt dit vaker voor, treedt een overlevingsmechanisme in werking. Het kind sluit zich af voor de negatieve emoties en gevoelens. Bijvoorbeeld door de adem in te houden door het middenrif te spannen. Of door de kaken op elkaar te klemmen. Vuisten te ballen. Billen samen te trekken. Buikspieren aan te trekken. Benen stijf te maken. Schouders op te trekken. Vaak zijn we dus gewend om nare gevoelens en emoties weg te stoppen. Heb jij gewoonten om op een bepaalde manier met emoties en gevoelens om te gaan? Waar voel je dat in je lijf?
Als de innerlijke onrust (lees stressrespons) oploopt
Soms draag je de innerlijke onrust van je kindzijn de rest van je leven mee. Om er nu op volwassen leeftijd alsnog iets mee te doen. Ook als je jeugd onbezorgd was en je weinig tekort kwam, kun je op latere leeftijd tegen situaties aanlopen, waarbij de innerlijke onrust oploopt. Zoals bij ziekte, verlies, een ongeval, iets ingrijpends meemaken, enz. De innerlijke onrust is niets anders dan de stressrespons van het lichaam om jou veilig te houden, weg van het gevaar. Door terug te deinzen en weg te lopen als je een reuzespin in je schoen vindt (vluchten). Door kattig te reageren als je het gevoel hebt dat iemand je in een hoek drijft (vechten). Of door geestelijk en lichamelijk jezelf terug te trekken als je ergens niet van kan weglopen (freeze).
Hou jij spanningen vast in je lichaam of ontlaad je ze?
Ben jij een van de vele vrouwen die geen effectieve uitlaatklep heeft om opgebouwde spanning kwijt te raken? Laat jij je lichaam niet spreken? Hou je je in? Geef je geen gevolg aan de aanhoudende drang van je lichaam om spanning en stress te laten gaan? Zo nee, gelukkig kan nagenoeg iedereen dit leren. Meestal zijn er maar enkele afspraken nodig. Zo'n 3 à 4. Een langer traject is ook mogelijk. Meestal wenselijk.
Waarom je de tijd mag nemen om weer lekker in je vel te zitten
Je bereikt meer als je de tijd neemt om de greep van sterke emoties een stuk losser te maken. Met het bevrijden van weggestopte onverwerkte emoties, bevrijd je meestal ook je lichaam van allerlei klachten. Want wist je dat weggestopte emoties zich toch een weg naar buiten banen? Dat gaat via je brein. Het vervelende is dat je daarbij allerlei klachten kan krijgen. Je herkent niet dat het klachten vanwege weggestopte emoties. Je krijgt bijvoorbeeld ineens weer last van je rug, altijd al een gevoelige plek bij jou. Of van je buik, je blaas, je nek, enz. enz. Het is dus essentieel dat je alsnog onverwerkte emoties gaat verwerken. Daar begeleid ik je helemaal bij. Je hoeft het niet alleen te doen.
Heb jij ook een heel aanwezige Innerlijke criticus, Pleaser, Perfectionist en Pusher?
Naast het onderkennen en verwerken van onverwerkte emoties, is er bij veel vrouwen extra aandacht nodig voor bepaalde sterke aanwezige persoonsdelen. Zoals opdringerige stemmen van de Innerlijke criticus, de Pleaser, de Perfectionist en de Pusher. Die gaan we respectvol meer op de achtergrond plaatsen. Je neemt de rust en de tijd om met mijn begeleiding te luisteren naar je Innerlijk Kind. Je erkent dat het niet altijd heeft ontvangen wat het nodig had. Waar je alsnog troost, veiligheid en vriendelijkheid geeft aan dat kleine meisje van vroeger.
Herken jij deze signalen van onrust?
Op het moment dat iets jou triggert, jou gespannen maakt, kun je ervaren dat:
- je hart sneller klopt
- je het warm of koud krijgt
- je kippenvel krijgt
- je maag samentrekt
- je klappertand
- je vaker moet plassen
- je darmen van streek raken
- je hoofdpijn of migraine krijgt
- je steken voelt ergens in je lichaam
- je mond droog is
- je een band om je keel of borststreek voelt
- je buik pijn doet
- je duizelig wordt
- je niet meer helder kan denken
Het gevolg is dat we teruggrijpen naar bekende patronen om die onrust te sussen. Vaak zijn dat ongrijpbare, onbewust ingesleten manieren die ons leven juist versmallen en die niet bijdragen aan een rijk en genuanceerd beeld van onszelf. Waarom is het belangrijk om al die schakeringen, kleuren en tonen van onze persoonlijkheid te kunnen onderscheiden? Omdat we dan in staat zijn om uiting te geven aan ons diepste wezen. Bovendien herkennen we deze brede gevoelswereld terug in onze medemens. Dit creëert een innerlijk gevoel van acceptatie en compassie met onszelf en anderen. Dit werkt gunstig voor ons, mits wij in staat zijn om emoties die daarbij worden gevoeld, een juiste plek te geven.
Emoties willen je iets vertellen
Emoties vragen onze aandacht ergens voor. Het wil ons iets vertellen. In de kern komt het neer op ergens naartoe of juist ervan af bewegen? Kunnen wij ermee zijn, het opmerken in ons lichaam zonder oordeel of het willen veranderen? Ook als we een weerstand in onszelf opmerken waar we onrustig van worden? Naast het verwerken van emoties en gevoelens door ze simpelweg te ervaren, is er nog een ingebakken strategie om om te gaan met spanning.
In het dagelijks leven bouwen wij onbewust spanningen op in het lichaam. Wij zijn geen robots die elke emotie op een zijspoor zetten en met een update van ons systeem elimineren. Nee zo werkt dat niet. Jij hoeft alle spanningen niet vast te houden. Op te potten. Jezelf onder druk te zetten. Er zijn verschillende manieren om opgebouwde spanning los te laten. Om sterke emoties te verzachten. Om meer rust te brengen als je malende brein overuren maakt.
Angst om bij jezelf naar binnen te kijken
Het is spannend om jezelf kwetsbaar op te stellen. Bij jezelf naar binnen te kijken. Om te vertellen waar je allemaal mee zit. Je wilt je niet rot voelen. Niet alles oprakelen. Je wilt alleen maar rust. Rust in je hoofd, rust in je lijf. Gewoon lekker slapen, je uitgerust voelen, vrolijker zijn, meer energie. Positiever in het leven staan. Weer zin hebben in je leven. Vooruit kijken naar leuke dingen die komen. Om die kloof te overbruggen, leg ik voor jou een liefdevolle stevige brug neer. Daar neem ik je hand en begeleid je stap voor stap. Je hoeft het niet alleen te doen. Ik leg je alles rustig uit. Elke stap. Op jouw tempo. Zodat jij het kan behappen.
Laten we kennismaken!
Het is zo belangrijk dat je een klik voelt als je begeleiding zoekt. Er moet een wederzijds gevoel zijn dat je met vertrouwen ergens aan begint. Daarom vind ik het altijd fijn om te bellen. Tijdens zo'n telefoongesprek krijg je een eerste indruk van mij en kan je vragen stellen over de manier waarop ik vrouwen begeleid. Want er zijn zoveel coaches en therapeuten. Waarom zou je je door mij laten coachen en begeleiden? Kijk voor een eerste indruk ook even hier. Is het omdat ik gebruik maak van mooie zelfzorgtools (die jou zoveel rust en heling gaan brengen)? Of omdat ik ruim tijd uittrek voor mijn cliënten? Of is het dat ik zacht en warm ben, maar tegelijkertijd duidelijk vertel waar het op staat? Stuur mij een berichtje om een moment te prikken.
Hartelijke groet,
Irene Schaap